بررسي بازي Imperator: Rome, امپراطوري رم بدون شک يکي از بزرگ‌ترين، قدرت‌مند‌ترين و پرآوازه‌ترين امپراطوري‌هاي تاريخ بشريت است؛ به طوري که زماني شاهان رومي بيش از نصف جهان کشف شده را تحت فرمان خود داشتند. با اين‌حال بازي حتي کشوري چنان قدرت‌مند با غناي بي‌پايان و ارتشي تشکيل شده از بالغ بر پانصد هزار نفر نيز در طول تاريخ خود فرمان‌روايان بي‌کفايت بسياري ديده است. افرادي که به دليل عدم تعقل و يا خود‌خواهي، در مقطعي از زمان موجب عقب‌گرد‌هايي شده و حتي بخش‌هايي از سرزمين‌هاي عظيم مذکور را به نابودي کشانده‌اند. اما به احتمال بسيار زياد حتي ظالم‌ترين و مال‌اندوز‌ترين امپراطوران نيز نتوانسته‌اند به اندازه نويسنده اين نقد، يکي از سرافراز‌ترين کشور‌ها را وارد بحراني اقتصادي و نظامي کرده و جنگي جهاني زود‌هنگامي به راه اندازند. به طوري که اگر وي واقعا فرماندهي بود و رم تنها نقشه‌اي بر روي مانيتور نبود، مي‌توانستيد نام شخص مورد نظر را در کنار افرادي مانند نرو قرار دهيد.
با توجه به سابقه نزديک به 2300 ساله و همچنين حضور بسيار پررنگ آن در مدياي مدرن، قابل درک است که رم يکي از شناخته‌شده‌ترين بخش‌هاي عصر باستان در بين اکثريت افراد باشد و درواقع به نوعي نماد از دوران قديم تبديل شود. شرکت Paradox Interactive که يد طولاني در ساخت آثار استراتژي عظيم و پيچيده دارد نيز با در نظر گرفتن اين محبوبيت، و به منوال کلاسيک خود که بازه‌هاي تاريخي مختلفي از جمله جنگ‌هاي جهاني و قرون‌وسطا را در طي عناوين استراتژي به صفحه‌نمايش‌هاي طرفداران مي‌آورد، در جديد‌ترين ماجراجويي خود به سراغ برهه زماني قدرت‌گيري امپراطوري رم رفته و پس از پروسه ساختي طولاني، Imperator: Rome را عرضه کرده است. اين بازي نيز همانند ساخته‌هاي پيشين کمپاني مورد اشاره در سبک Grand Strategy توسعه يافته است و بازيکن در طول تجربه خود، در نقش رهبر يکي از ملت‌هاي پر‌تعداد دوران کهن، کشور خويش را به سوي موفقيت (و يا شکست) هدايت مي‌کند. آيا سازندگان سوئدي توانسته‌اند بار ديگر محصولي قابل تحسين ارائه کنند که جزئيات آن هر مخاطبي را به تعجب و تفکر وادارد؟ براي دريافت پاسخ اين سوال با نقد بازي‌سنتر همراه باشيد.
همانطور که اشاره شد بازيکن در Imperator: Rome، در نقش رهبر يکي از ملل متعدد دوران باستان قرار مي‌گيرد و سعي در حرکت دادن آن در جهت تبديل شدن به يک ابر‌قدرت جهاني دارد. سازندگان نقطه آغازين بازي را مرگ اسکندر کبير و تجزيه شدن پادشاهي عظيم او به چند کشور مجزا قرار داده‌اند. اين انتخاب از دو وجه قابل توجه و همچنين مثبت بوده است. اول آن‌که مرگ اسکندر موجب پديد آمدن امپراطوري‌هاي بزرگ ديگري شد، به طوري که حکومت‌هايي همانند سلوکيان و يا دولت خود‌مختار مصر از خاکستر‌هاي سرزمين‌هاي اشغالي اسکندر سربلند کردند. انتخاب چنين برهه زماني توسط توسعه‌دهندگان اين امکان را به آن‌ها مي‌دهد که هم دول قدرت‌مند‌تر را در اثر خود جاي دهند که مطمئنا مورد پسند بسياري از بازي‌کنان است و در عين حال از بروز يک‌نواختي در انتخاب کشور توسط آن‌ها جلوگيري کنند. البته همچنان دولتي همانند سلوکيان بسيار قدرت‌مند و بزرگ است و بخش مهمي از نقشه را ازآن خود مي‌کند. اما تصميم درست شکستن يک امپراطوري به چند عدد، جا را براي کشور‌هايي مثل مقدونيه باز کرده است تا در اختيار مخاطب قرار گيرند.
مورد دوم انتخاب مذکور، مرتبط به خود رم است. به هنگام مرگ اسکندر، امپراطوري رم که در آن زمان هنوز تبديل به بزرگ‌ترين نيروي دوران خود نشده بود، در حال برداشتن اولين قدم‌ها در جهت متحد کردن ايتاليا و همچنين پيادهسازي سيستم حکومت جمهوريتي بود. با توجه به آن‌که اين دولت و پيشرفت آن يکي ازنقطه تمرکز‌هاي اصلي بازي است، انتخاب بازه‌اي که بتوان به طور مستقيم کشوري که قرار است در طي ده سال آينده تبديل به قدرت‌مند‌ترين نيروي دنيا شود را کنترل کرد، منطقي بوده و همچنين به خوبي قابليت انتقال حس مورد نياز پيشرفت را دارد.
شايد پررنگ‌ترين بخش ساخته جديد استوديو Paradox در مقايسه با ديگر محصولات هم‌ژانر آن، سايز نقشه در دسترس بازيکن باشد. از جزيره انگلستان تا خود رم و از رم تا ايران و سرزمين‌هاي آسياي دور، همگي به طور کامل پرداخته شده‌اند و در بازي حضور دارند. درواقع نقشه موجود به حدي بزرگ است که شايد بتوان Imperator: Rome را عظيم‌ترين اثر استراتژي عرضه شده قلمداد کرد؛ به طوري که واژه «Grand» در اصطلاح Grand Strategy در نقشه پيش روي ما معنا مي‌شود.
با اين‌حال يک نقشه بزرگ بدون طراحي درست و جزئيات بي‌شماري که به آن رنگ‌و‌لعاب مي‌دهند ارزش چنداني ندارد. بوده‌اند عناويني که با وجود عظمت ظاهري، به دليل کمبود محتوا و يا طراحي نادرست با شکست مواجه شده‌اند. درواقع هرچقدر که سايز نقشه بيشتر شود، وظيفه سازندگان در قبال پرکردن آن نيز افزايش مي‌يابد و مي‌بايست با استفاده از تکنيک‌هاي خلاقانه و همچنين طراحي صحيح، از تکراري شدن سريعش جلوگيري نمايند. خوشبختانه در مواردي که ثمره نهايي بر اساس تاريخ واقعي بشريت است، چنين وظيفه‌اي آسان‌تر مي‌شود، زيرا کافيست محتواي موجود در بازي را دقيقا بر اساس مدل‌هاي واقعي آن پيادهسازي کرد و سپس در مورد چالش واقعي، که همان Gamify کردن چنين المان‌هايي است، فکر کرد. خوشبختانه در اين‌جا نيز به منوال عرضه‌هاي پيشين شرکت توسعه دهنده، مشکلي در جزئيات موجود ديده نمي‌شود و تنها با محيطي عظيم و خالي مواجه نيستيم. بيش از هفت هزار شهر و تمامي دولت‌هاي بين جزيره انگلستان و چين در اين عنوان حضور دارند و مخاطب مي‌تواند شخصا کنترل هريک از آن‌ها را در دست بگيرد. چنين آزادي از يک سو هيجان‌انگيز، و از سوي ديگر گيج‌کننده است. با وجود صد‌ها ملت مخلتف براي انتخاب، آيا يافتن کشوري که نياز‌هاي فردي هر بازيکن را کند، بسيار سخت نخواهد بود؟ با وجود گوناگوني شديد در مورد مذکور، کليت گيم‌پلي در بين تمامي ملت‌ها ثابت است و به همين دليل نيز يادگيري رهبري در Imperator: Rome تا حدي ساده‌تر از چيزي که به نظر مي‌آيد پيش مي‌رود.
درباره این سایت