بررسي بازي Dangerous Driving, وقتي بين سال‌هاي 2001 تا 2008 سري Burnout توسط Crtiterion عرضه مي‌شود، شايد گمان نمي‌کرديم که اين عناوين دوست‌داشتني و جذاب روزي به پايان کار خود مي‌رسند و ديگر دنباله‌اي برايشان به بازار نخواهد آمد. هرچه که بود، Burnout Paradise آخرين ساخته اين سري محسوب مي‌شود و احتمالاً با توجه به مناسبات تجاري، ناشر اين سري يعني EA، تصميم گرفت تا فعلاً عنواني تحت اين نام عرضه نکند. در طرف ديگر اما با جدا شدن تعدادي از اعضاي اصلي استديوي Criterion، که قبل‌تر از موسسان آن بودند، و تشکيل يک استديوي بازي‌سازي مستقل به نام Three Fields Entertainment، بار ديگر ساخت بازي در چنين سبکي مورد آزمايش قرار گرفت.
پس از عرضه دو نسخه بازي مسابقه‌اي آرکيد تحت عنوان Danger Zone در دو سال متوالي، حالا Three Fields Entertainment براي يک بار ديگر دست به توسعه عنواني در اين سبک زده است. اما اين ساخته که Dangerous Driving نام دارد، متاسفانه بنابر دلايل بسيار زياد، فاصله طويلي تا استانداردهايي دارد که سال‌ها قبل در سري Burnout آن‌ها را ديده بوديم. در ادامه به تفصيل به اين نکات خواهيم پرداخت.
تعداد افرادي که استديوي بازي سازي Three Fields Entertainment را تشکيل مي‌دهند حتي به انگشت‌هاي دو دست هم نمي‌رسند و از اين رو بودجه ساخت عناوينشان به تبع بسيار محدودتر از پروژه‌هايي است که اعضاي آن پيش‌تر بر رويشان کار مي‌کردند. اين مورد را مي‌توان به وضوح در همان ابتداي کار و پس از ورود به محيط ابتدايي Dangerous Driving مشاهده کرد. منوهاي بسيار ساده و بخش‌بندي محدود بازي، نشان دهنده عمق کم آن است و البته صرف نکردن وقت براي ساختش از سوي استديو را به تصوير مي‌کشد. DD شامل 6 کلاس مختلف از اتوموبيل‌ها مي‌شود که هرکدامشان 4 نوع نه چندان متفاوت دارند. بازي از کلاس سدان که سرعت کمتري دارد آغاز مي‌شود و با به اتمام رساندن مراحل هر کلاس، خودروهاي بعدي نيز براي تجربه کردن آزاد مي‌شوند که به ترتيب SUV، کوپه، کلاس سوپر، هايپر و Formula DD هستند. نه‌تنها در بين 4 نوع اتوموبيلي که براي هريک از کلاس‌ها طراحي شده تفاوت خاصي ديده نمي‌شود، بلکه حتي همين کلاس‌ها نيز از نظر فيزيک و هندلينگ هيچ‌گونه فرقي با يکديگر ندارند. تنها تفاوت ميان ماشين‌هاي DD را بايد فرق سرعت‌هايشان بدانيم! اين نکته به راحتي کم‌کاري سازندگان را در اين مورد به نمايش مي‌گذارد. در کنار کنترل نه چندان خوب، بايد زاويه دوربين نامناسب را نيز يکي از ايرادهاي اساسي بازي بدانيم. در حالي که تنها 2 حالت دوربين در DD وجود دارد، اما زاويه دوربين خارج از ماشين به‌قدري بد است که در اکثر مواقع نمي‌توانيد موانع پيش رو را به راحتي مشاهده کنيد.
در مجموع 9 حالت مختلف براي بازي کردن در هر کلاس وجود دارد که در نهايت منجر به 69 مرحله در کل خواهد شد. با اين وجود اما مراحل Dangerous Driving به طرز شديدي يکنواخت، خسته‌کننده و تکراري هستند. جدا از مسابقات روتين، بخش‌هايي که از Burnout به يادگار مانده همچنان جذابيت دارند. براي مثال تجربه حالت Road Rage که بايد در آن بيشترين مقدار ماشين‌هاي ممکن را Takedown کنيم هنوز لذت‌بخش است. بهترين تجربه DD را نيز مي‌توان حالت Heatwave دانست که در آن نوار مربوط به Boost کردن تا زماني که تصادف نکرده‌ايد پر مي‌شود و در اين صورت مي‌توان سرعت و هيجان بسيار بالايي را تجربه کرد. با وجود چنين حالات جذابي، اما DD سرشار است از باگ‌هاي پرتعداد. در بسياري از اوقاتي که در حال مسابقه دادن بودم، به طور ناگهاني به ساير ماشين‌هاي موجود در محيط يا ديگر اشيا برخورد مي‌کردم و در عين حال فيزيک عکس‌العمل تصادفات نيز در برخي مواقع بسيار مسخره است. براي مثال در سرعت‌هاي پايين، برخورد با اتوموبيل‌هايي که از روبرو مي‌آيند منجر به خراب شدن ماشينتان خواهد شد اما اگر سرعت بسيار بالايي داشته باشيد ممکن است در عين ناباوري نه‌تنها آن ماشين‌ها را خراب کنيد، بلکه با فيزيکي غير واقعي به پرواز در بياييد! حتي چند بار براي خودم پيش آمد که به دليل برخورد با تابلوي کنار جاده ماشينم منفجر شد!
گرچه يکي از مهم‌ترين ارکان چنين عنواني تخريب‌پذيري اتوموبيل‌ها است، اما در DD انيميشن‌هاي تخريب به جز چند مورد جزئي چيزي براي عرضه ندارند. ساير انيميشن‌ها هم در حالاتي ابتدايي هستند و به همراه کنترل ساده و تکراري ماشين‌ها، همگي مجموعه‌اي را تشکيل داده‌اند که نمي‌توان DD را چيزي بيش از يک بازي موبايل دانست. شايد اگر اين عنوان را روي موبايل تجربه مي‌کردم، تا حدي برايم قابل قبول بود که چنين سطحي را تجربه کنم، اما قيمت 30 دلاري بازي به هيچ‌وجه به اندازه 5 دلار هم نمي‌ارزد! از طرفي با اينکه قرار است DD شامل بخش آنلاين چندنفره باشد، اما اين قسمت در هنگام عرضه در دسترس نبود و معلوم نيست چه مقدار زمان لازم است تا مراحل نهايي توسعه آن به پايان برسد. شايد همين مورد هم علتي باشد که تکراري بودن محيط‌ها و حالات بازي را بيشتر به چشم مي‌آورد.
درباره این سایت