بررسي بازي Cuphead

بررسي بازي Cuphead, تقريبا 20 ماه پيش بود که Cuphead به صورت انحصاري کنسولي براي Xbox One و PC عرضه شد و توانست دل بسياري از بازيکنان را بربايد! نه تنها به لطف سبک گرافيکي‌اش که گويي کارتون‌هاي دهه 30 ديزني را زنده کرده بود، بلکه با گيم‌پلي جذاب و اعتيادآور و تاکيد بر کوآپ محلي، همگي دست به دست هم دادند تا «کاپ‌هد» نه تنها از نظر نمرات موفق عمل کرده و جوايز را درو کند، بلکه در کمتر از يک سال به فروش سه ميليون نسخه‌اي برسد. و آن درجه سختي! خدا مي‌داند که دارک سوِ پلتفرمرهاي دو بعدي، چند کنترل شکسته بر دست بازيکنان گذاشته است!

با اين حال، اگر شما هم مثل من باشيد، احتمالا در اين مدت با خود فکر کرده‌ايد که اين بازي با کنسول نينتندو سوييچ مي‌تواند يک زوج ايده‌آل تشکيل دهد. پس چرا که نه؟ در پي رفاقت روزافزون اين روزهاي مايکروسافت و نينتندو، به نظر مي‌رسد که آن‌ها هم همين فکر را مي‌کردند. و اين گونه بود که نينتندو در يکي از ويديوهاي Direct خود به طور رسمي از آمدن کاپ‌هد و ماگ‌من به اين کنسول قابل حمل خبر داد. نتيجه نهايي هم در يک کلام، بهتر از اين نمي‌‍توانست باشد.



کمي از خود بازي بگوييم؛ بازي حکايت دو برادر به نام کاپ‌هد و ماگ‌من است که سر از کازينوي شيطان بزرگ در مي‌آورند و به لطف حماقت کاپ‌هد، بدهي سنگيني به دست خودشان مي‌گذارند؛ بدهي روحشان به شيطان! پس از التماس‌هاي فراوان دو برادر، شيطان شرط مي‌گذارد که در صورت جمع‌آوري روح بدهکاران ديگر براي او، مي‌توانند روحشان را براي خود نگه دارند که خب، گفتنش خيلي ساده‌تر است.

از اينجاست که ماجراجويي اين دو آغاز مي‌گردد. بازي به صورت تک نفره و يا دو نفره آفلاين جريان داشته و شامل دو نوع مرحله مي‌‌شود؛ در نوع اول که Run & Gun نام دارد، بايد از نقطه A به B برسيد و در اين حين، از دشمنان و موانع بسياري که سر راهتان قرار مي‌گيرند جان سالم بدر ببريد. هدف اصلي اين مراحل، جمع‌‌آوري سکه براي خريد سلاح‌ها و آيتم‌هاي جانبي بازي است. در نوع دوم که در واقع اصل بازي رو مي‌شود، مقابل باس‌هاي بازي قرار مي‌گيريد که همان بدهکاران نام برده هستند. نقطه مشترک تمامي اين مراحل، درجه سختي بسيار بالاي آن‌هاست؛ در واقع هسته اصلي بازي، يادگيري ساختار هر مرحله يا باس و در حين آن، مردن و مردن و مردن به دفعات زياد است. در نهايت که موفق به فتح يک مرحله مي‌شويد، چنان احساس سرخوشي به شما دست مي‌دهد که مي‌خواهيد بلافاصله به سراغ مرحله بعدي برويد. البته زياد پيش مي‌آيد که در يک مرحله گيرمي‌کنيد و حتي پس از تلاش‌هاي فراوان هم موفق به فتحش نمي‌شويد. اما احتمالا در تلاش بعدي خود به موفقيت مي‌رسيد.

اما شما اينجا نيستيد که بررسي دقيق بازي را بخوانيد؛ ما قبلا اين کار را انجام داده‌ايم. هدف اصلي اين متن، بررسي پياده‌سازي بازي بر روي کنسول هيبريدي نينتندو است. نسخه سوييچ کاپ‌هد، همان نسخه اصلي و کاملي است که پيشتر عرضه شده بود که بهبودهايي جزئي به خود ديده است (اين بهبودها براي نسخه‌هاي اکس باکس و رايانه‌هاي شخصي نيز در دسترس قرار گرفته‌اند). به طور مثال، پيش از اين در حالت تک نفره تنها قابليت بازي با شخصيت کاپ‌هد را داشتيد که اين بار پيش از ورود به بازي، امکان انتخاب شخصيت ماگ‌من نيز پيش رويتان قرار مي‌گيرد. ويژگي اصلي و منحصر بفرد نسخه سوييچ بازي، امکان بازي دو نفره محلي با استفاده از دو جوي‌کان است که باعث شده بازي بيش از هميشه در دسترس باشد. تصور کنيد حوصله‌تان در دانشگاه يا مسافرت سر رفته، هوس بازي به سرتان زده و به تلويزيون دسترسي نداريد. به لطف همين ويژگي مي‌توانيد به راحتي و با استفاده نمايشگر کنسول و دو جوي‌کانش براي بار دويستم سعي کنيد باس «گريم مچ‌استيک» را شکست دهيد. و البته نکته جالبي هم که وجود دارد، هماهنگي رنگ دو شخصيت اصلي بازي با رنگ‌هاي نمادين قرمز و آبي سوييچ است. دليل از اين بهتر که بازي ساخته شده‌است براي پلتفرم نينتدو؟!

همچنين بازي از نظر عملکرد فني به راحتي نمره کامل مي‌گيرد. بازي چه در حالت داک و چه در حالت پرتابل، کاملا به صورت 60 فريم بر ثانيه اجرا مي‌شود و حتي در حالت کوآپ و شلوغ‌ترين مراحل نيز کوچک‌ترين افت فريمي به خود نمي‌بيند. از نظر بصري نيز بازي هيچ فرقي با ساير پلتفرم‌ها نداشته و کاپ‌هد همچنان يکي از چشم‌نوازترين بازي‌هايي است که مي‌توانيد تجربه کنيد.